دلتنگ کودکی هایم شده ام... این روزها در به در کودکی هایم شده ام؛ دلتنگتر از همیشه نگران گردش بی وقفه ی عقربه ها؛ در حسرتـــــــــــــــ گذر هر ثانیه؛ كابوس بزرگ و بزرگتــــــــــر شدن.... يادشــــــــ بخير.... آن روزها كودك بودم و خوبي ها به وسعتــــــــ دلم بزرگ و .... بدي ها به قدر وجودم كوچك بــــــــود؛ امــــا امروز؛در دروني ترين لايه هاي كودكانه ام... در ميـــــــــان احساساتــــــــــــم گم شده ام؛ آن روزها كه گم ميشدم بزرگترها نگران به جستجويم مي آمدند؛ امـا؛اين روزهــــــا بي صدا در ميان بزرگتــــــــرها گم شده ام... چـــــــه غريبانه بساط كودكـــــي ها را بستيم؛ و بزرگ نشـــــــــده در زمـــــــــان جا مـــــــــانديم... صــــــــداي كودكي هايمان در حياط سوتــــــ و كور خانه ي؛ قديمي ذهنم مي پيچـــــــــد تا محــــــــو ميشود... گويي شور و نشاط و شرارتـــــــ هاي كودكانه ى آن روزهايمانـــــ؛ طعمــــــــه ي فرايندي شــــــد به نام بــــــــــزرگــــــــي... امروز همگي بزرگ شده ايم .... همـــــه ي ما آن؛كودكان آن روز...
اي كـــــاش بزرگ نشده بوديم؛كه هرگز ياد نمي گرفتيم؛
معناى واژه ايي به نام"مـــــــــــــن"را؛
و فـــراموش نمي كرديم جوانمردى هاى كودكانه مان را...
اي كـــــــاش صداقت كودكي هايمان را به سود بزرگتـــــر شدن نمي فروختيم؛
مــــــن ديگر توقف ميكنم؛تا از اين بزرگـــــــتر نشوم؛چون از بزرگتــــر شدن
مــــــــيـــــــــترســـــــــــم؛
از مثل بزرگترها شدن واهـــــــمه دارم؛از؛از دست دادن ته مانده هاي
صــــــــداقتم مــــــــــيــــــــــترســــــــم!!
